Áfangi II;

 Veitingask. Baulan – Sælingsdalur

 Sunnudagurinn 29-05 2005

Við vöknuðum við fuglasöng uppúr kl 8. um morguninn eftir ágætis svefn. Það hafði verið vel þess virði að taka útblásnu dýnurnar með þó þær væru 2-3 kg hvor og 6-7cm þykkar. Við vorum því hvorki skakkir né stífir þegar við skriðum út í sólskinið. Settumst við út á pall bak við söluskálann og létum fara vel um okkur við ,,morgunverðarborðið”.  Lögðum við svo af stað uppúr kl. 11

R étt um kl. 12 vorum við komnir í Hreðavatnsskála og  náði ég þar sambandi við Internetið með Qtec handtölvunni með því að tengjast inná þráðlausa tölvunetið. Ég gat ekki skrifað beint inn á bloggsíðuna okkar þar sem vefaðgangurinn lokaði fyrir aðgang að erlendum vefsíðum, en www.rekis.blogspot.com er ein slík Ég skrifaði því smá texta um framgang ferðarinnar og sendi til Ásdísar dóttur minnar  sem ætlaði að sjá um að koma textanum á bloggsíðuna okkar en hún er þrautþjálfaður bloggari.

Sem betur fer var lítil umferð var frá Baulunni að Hreðavatnsskála. Miklar vegaframkvæmdir voru í gangi þar og hefði verið mikið ryk á veginum ef umferð hefði verið meiri. Við gátum okkur þess til að það væri líklega vegna þess að allir sem voru að flýta sér í gær væru annað hvort ekki vaknaðir eða of timbraðir til að keyra. Í Hreðavatnsskála var nokkuð af fólki sem skildi ekki alveg af hverju við værum svona útbúnir með kerru aftan í hjólunum og svoleiðis. Þegar það heyrði að við vorum landar á leið til Ísafjarðar þá vorum við spurðir meira í gríni en alvöru “hvort það væri ekki allt í lagi með okkur”  eða “hvort það væri eitthvað að heima hjá okkur”. Það hafði staðið til  að safna styrktaraðilum til þess að hafa upp í kostnað vegna ferðarinnar. Ekkert hafði gengið hjá mér að safna styrkjum en mun betur hjá Guðbjarti. Hann var þess vegna með tvö auglýsingaspjöld fest á vagninn og hjólið hjá sér. Annað spjaldið var frá Sparisjóði Vestfjarða, frekar óspennandi miðað við hitt sem var frá smokkaframleiðandanum DUREX. Guðbjartur hafði komið DUREX auglýsingaspjaldinu haganlega fyrir á stönginni á hjólinu og þar stóð “Með Durex á milli fótanna”  Rútubílstjóri sem þarna var staddur spurði Guðbjart ,,hvaða vara er þetta DUREX sem þú ert að auglýsa þarna á stönginni”?.  Þegar honum var sagt það þá dæsti hann og tilkynnti okkur hreykinn að “hann hefði nú aldrei notað svoleiðis dót”.

Það var létt að hjóla frá Hreðavatnsskála að gatnamótunum við Dalsmynni. Þegar þangað kom hjóluðum við aðeins upp í heiðina (Dalsheiðina) eða Bröttubrekku eins og flestir þekkja hana. Þar fórum við út af veginum og fengum okkur að borða til að hafa næga orku fyrir átökin upp heiðina. Heiðin er eins og nafnið gefur til kynna mjög brött sem þýðir um 350m hækkun á 2km kafla.

Okkur hafði staðið stuggur af leiðinni upp heiðina en þegar til kom reyndist hún auðveldari en við höfðum haldið. Ekki er þó hægt að halda því fram að ferðin upp hafi verið auðveld. Höfðum við gert ráð fyrir að þurfa að leiða hjólin mestan part leiðarinnar en þegar til kom gátum við hjólað mest alla leiðina. Þegar við vorum að taka pásu efst á Bröttubrekku og undirbúa ferðina niður renndi að okkur bíll og var þar kominn Guðmundur frændi Guðbjarts, á leið vestur. Hafði hann lesið frétt um ferð okkar á vefsíðu Bæjarins besta http://www.bb.is/?PageID=141&NewsID=55252  en Magni bróðir hafði látið þá á blaðinu vita að við værum á ferð og sent þeim upplýsingar um bloggsíðuna okkar.

Það var minni ferð á okkur niður í Dalina en við höfðum vonast til sökum mótvinds sem gerði okkur lífið leitt alla leiðina í Búðardal. Þegar við áttum eftir um það bil 5-10 km í Búðardal var rasssæri farið að hrjá okkur allverulega og þurftum við oft að stoppa og taka pásu . Þegar við komum í Búðardal var klukkan orðin rúmlega sjö. Við höfðum gert ráð fyrir að við gætum keypt  ýmislegt matarkyns en komum þá að lokuðum dyrum verslunarinnar. Eftir að hafa kíkt á flesta glugga sjoppunnar og bankað á þá tókst okkur að lokum að ná athygli konu sem var að skúra búðina. Hún hafði samband við búðareigandann sem kom og opnaði fyrir okkur og fleira fólki sem var í sömu erindagjörðum og við. Birgðum við okkur upp af orkuríkum mat og tókum stefnuna í Sælingsdal þar sem við ætluðum að tjalda.  Í Sælingsdal er þessi fína sundlaug og hafði okkur hlakkað til að skella okkur í hana en við komumst að því að skólastarf var enn í gangi og ekki búið að opna staðinn fyrir ferðamenn. Baðið varð þess vegna að bíða aðeins. Það hafði lægt mikið þegar við lögðum í hann frá Búðardal og skein sólin á okkur endrum og eins á leiðinni og var Hvammsfjörðurinn fallegur á að líta. . 

Við komum í Sælingsdal um kl 21.30 og var ég þá orðinn nánast orkulaus. Líklega hef ég ekki borðað réttan mat, ekki nógu mikið af honum eða ekki nægjanlega oft. Guðbjartur var aftur á móti í fínu formi. Þó við hefðum stoppað nokkuð oft þá virðist eins og það fæði sem ég borðaði ekki hafa verið rétt. Orkuduft sem við blönduðum út í vatn kom sér að vísu vel en ég hef fundið að þegar ég drekk mikið af því þá verð ég slappur daginn eftir. Orsakast það af því að við auknu sykurmagni bregst líkaminn við með því að framleiða meira insulin sem veldur of lágu sykurmagni í blóðinu daginn eftir. Hugsanlega er þetta orsökin fyrir því hvernig mér leið því ég hafði drukkið nokkuð af orkublöndunni deginum áður.

Það er mjög mikilvægt í ferðum þar sem allt ferðalagið byggir á eigin orku að skipuleggja matar- og hvíldartíma vel og halda þær tímasetningar sem maður hefur sett sér. Gera ekki eins og við gerðum stundum að borða og hvíla okkur þegar við vorum búnir að leggja að baki ákveðna vegalengd. Hvenær maður er búinn að fara ákveðna vegalengd er háð mörgum þáttum. Í hjólaferð skiptir vindátt og vindstyrkur einna mestu máli og svo hve vegurinn er greiðfær.  Brekkur og hæðir skipta minna máli því þær eru oftast ekki svo langar né brattar og svo rennur maður oftast létt niður hinu megin.

Tjaldstæðið völdum við á gömlu túni austan megin við veginn rétt eftir að komið er framhjá afleggjaranum að Sælingsdalsskólanum. Þá vorum við búnir að hjóla 160km á tveim dögum og vorum við mjög sáttir við framgang ferðarinnar. Strax var farið að borða og ætlaði ég að fá mér brauð með hnetusmjöri í forrétt en mér tókst ómögulega að borða það. Mér hefur alltaf fundist hnetusmjör vont en þar sem Maggi Bergs hjólreiðamaður Íslands hafði sagt að það væri eitthvað það þægilegasta og orkuríkasta fæði sem hægt væri að hafa með í hjólferðum hafði ég ákveðið að reyna að þræla því í mig. Ekki tókst betur til en svo að ég fékk hálfgerða velgju af því og gaf ég Guðbjarti krukkurnar sem ég var með og ákvað að smyrja sneiðarnar í staðinn með aðeins þykkra lagi af smjöri. Svo eldaði ég tvöfaldan skammt af núðlusúpu fyrir okkur. Það fer mikill tími í stússið á tjaldstað í svona ferðalagi því ganga verður vel frá öllu þar sem óvíst er hvernig veðrið verður um nóttina eða daginn eftir. Vorum við komnir í pokana um miðnætti.

Tjaldstæðið í Sælingsdal

[Tómstund.net] [Fjölskyldan] [Ferðalög] [Vefsíður] [GPS dótakassinn]